ਜੀ ਆਇਆਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਆਖੇ..

ਉਹ ਕੌਣ ?
ਦੂਰ ਪਰੇ, ਪਰੇਡਿਉਂ ਕੋਈ ਆਉਂਦਾ ।
ਇਕ ਧੂਰ ਨੂਰ ਦੀ ਉੱਡਦੀ,
ਲੱਖਾਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦੀ ਟਾਪ ਆਉਂਦੀ ।
ਉਹ ਆਇਆ ਜੀ,
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ਜੀ,
ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੇ ਦਰ 'ਤੇ ਆਣ ਖਲਾ,
ਫੁਰਨੇ ਥੀਂ ਤਾਵਲਾ,
ਕਿਹਾ ਬਿਹਬਲ ਹੋਇਆ,
ਬੀਬੀ ਕੋਈ ਅਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਗੱਭਰੂ,
ਗਗਨਾਂ ਨੂੰ ਚੀਰਦਾ ?
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਗਗਨ ਘੋੜਾ ਹੇਠ,
ਸੂਰਜ ਇਹਦੇ ਘੋੜੇ ਦੀ,
ਵਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਲਮਕਦਾ ।
ਚੰਨ ਟਮਕਦਾ ਨੀਲੇ ਘੋੜੇ ਦੇ ਮੱਥੇ 'ਤੇ
ਤਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲੜੀਆਂ ਲਟਕਦੀਆਂ
ਉਹਦੀ ਕਾਠੀ ਦੇ ਹੰਨੇ ਥੀਂ ।
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਜੀ ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਦਰਿਆ ਪਏ ਵਗਦੇ,
ਚੱਲ ਬੇਸਬਰ ਵਿੱਚ,
ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਬੂਹਾ ਖੜਕਾਉਂਦਾ
ਕੋਈ
ਬੇਨਿਆਜ਼ੀ ਲਾੜਾ
ਕਿਹਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਵਹੀਰਾਂ ਪਾਉਂਦਾ
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਜੀ ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਇਕ ਝੌਂਪੜਾ,
ਕੱਖਾਂ ਦਾ ਛੱਤ,
ਜਿਹੜਾ ਦਿਨ-ਰਾਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਛਾਣਦਾ,
ਨਿੱਕਾ ਨੀਵਾਂ ਬੂਹਾ,
ਗੁਫ਼ਾ ਵਾਂਗ ਇਕ ਅੰਦਰ,
ਉਥੇ ਇਕ ਬਾਗ਼ ਲਹਿਰਾਉਂਦਾ ।
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਜੀ ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਅਜੀਬ ਕੋਈ ਅਕਾਸ਼ ਅੰਦਰ,
ਇਕ ਕੰਵਲ ਫੁੱਲ ਦਿਲ ਵਿੱਚ,
ਖੜਾ ਸਾਰਾ ਸ਼ੋਖ ਮਸਤ ਮਚਿਆ,
ਬਾਗ਼ ਚੁਪ-ਝੋਕਾਂ ਗਾਉਂਦਾ,
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਜੀ ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਇਸ ਛੁਪੇ ਦਿਲ ਦੀ ਬੇ-ਮਲੂਮੀ ਤਾਂਘ,
ਪਤਾ ਜਿੱਥੇ ਵਜਦੀ ?
ਜੀ ਆਇਆਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਆਖੇ,
ਉਹ ਸਾਰਾ ਕੁਰਬਾਨੀ,
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਜੀ ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਬਾਗ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲ ਖਿੜੇ,
ਗਗਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰਸ਼ਮੀਆਂ,
ਹਾਏ ! ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਖਿੜਦੀਆਂ
ਛੁਪੇ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਤਾਂਘਾਂ,
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਥੇ ?
ਧਰਤੀ ਹੇਠ ਦੱਬੇ ਦਿਲ,
ਫੁੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਠਦੇ,
ਪੁੱਛਦੇ ਮੁੜ-ਮੁੜ,
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਜੀ ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਸਦੀਆਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਤਾਂਘਾਂ,
ਲੁਕਦੀਆਂ ਪਈਆਂ
ਭੁੱਲਦੀਆਂ,
ਚੰਦ ਸੂਰਜ ਬਸ ਸਭ ਭਰਮਾਉਂਦੇ,
ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਫੁੱਲ ਖਿੜਦੇ ਖੜਾਂਦੇ,
ਅੱਜ ਕਾੜ-ਕਾੜ ਹੋਈ
ਧਰਤੀ ਫਟੀ,
ਗਗਨ ਲੋਪ ਹੋਏ ਸਾਰੇ,
ਸਵਰਗ ਸੱਖਣੇ !
ਅਕਾਸ਼ ਸਾਰੇ ਨਵੇਂ,
ਇਕ ਨਿਮਾਣੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ
ਤਾਂਘਾਂ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀਆਂ :
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਭਜਾ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਅੱਜ ਬਾਗ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁਲਾਰੇ,
ਸੂਰਜ, ਚੰਦ, ਹਵਾ ਤੇ ਤਾਰੇ,
ਧਰਤੀਆਂ ਅਰਸ਼ ਹੋ ਗਈਆਂ
ਇਕ ਕੱਖਾਂ ਦੀ ਝੌਂਪੜੀ ਵਿੱਚ ।
ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਦੀਆਂ ਠਾਠਾਂ,
ਇਕ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਤਾਂਘਾਂ ਖਿੜ ਪਈਆਂ,
ਇਹ, ਦਿਲ ਦੀ ਤਾਂਘ ਵੱਜੀ, ਜੀ ਕਿੱਥੇ ?
ਅਰਸ਼ ਕੁਰਸ਼ ਹਿਲ ਗਏ ਹਾਂ,
ਜੀ ਆਇਆਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਆਖੇ,
ਉਹ ਸਾਰਾ ਕੁਰਬਾਨੀ,
ਉਹ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
ਭਜਾ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ?
(ਖ਼ਾਲਸਾ ਸਮਾਚਾਰ ਪੋਹ ਦੀ ੨੬ ਸੰਮਤ ਨਾ: ਸ਼ਾ: ੪੬੧, ਜਨਵਰੀ ੯ ਸੰਨ ੧੯੩੦ ਈ:)
ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ
Comments (0)